Allah’ ın yöntemleri o kadar esrarengizdir ki.. …! Öylesine şaşılası, hayrankalınası hesapları var ki…   Öyle bir olay  silsilesi yaşatır ki size, sözde ‘doğru’  bildiğimizin/lerimizin arka yüzünü göstererek ‘gerçek yanlış’ ı gösteriverir. Sözde ‘yanlış’ bildiğimizin/lerimizin arka yüzünü göstererek ‘ gerçek doğru’  yu gösteriverir. İşte o zaman anlarsınız birşeyleri..
Bu durum ilişki türleri için de geçerli..
Kimin ne niyetle sizin yanınızda olduğunu ortaya dökebiliyor bu olaylar silsilesi.. Kimin ne olduğunu, gerçek yüzünü çok rahat görebiliyor, anlıyorsunuz. Kiminle yola çıkılır, kim sizi yarı yolda bırakır, kiminle kuyuya inilir, kim ipinizi kesebilir herşeyi ortaya döküyor..

* * *

Kendi gerçekleriyle yüzleşmeyen/ yüzleşemeyen  kişilerin yüzlerine gerçekleri söylediğiniz zaman, o kişiler için sizden daha kötüsü yoktur…Dünya’ nın en kötü insanı ilan eder sizi. Oysa, şüphesiz en güzel mahkeme olan ‘Vicdan Mahkemesi’ ne bakılırsa; siz bu mahkemeden beraat etmiş, o kişiler ise kendi vicdanlarının pençesinde esir kalmış olurlar.

* * *

Bazen insanları anlamakta zorlanıyor, güçlük çekiyorum. Yaptıkları, davranışları, hareketleri, söylemleri o kadar şaşırtıyor ki beni, bazen ben kendimden şüphe ediyorum acaba ben de mi hata var diye.. Sonra düşünüyorum, düşünüyorum ve yine düşünüyorum ama hayır kendimde bir hata göremiyorum. Bunu büyüklük olarak, kibirlik olarak algılamayın, elbette hepimizin hataları oluyor. Ama konu arkadaşlık/dostluk ilişkilerine gelince durum değişiyor ve haklı olduğumu düşünüyorum bu konuda..
Sevdiğim, değer verdiğim insanlara karşı onları sevdiğimi, değer verdiğimi her fırsatta söylüyorum. ”Sevdiklerinize, onları sevdiğinizi söylemekte geç kalmayın!” cümlesine bağlı kalıyorum yani. Sevdiğim insanları kırmamaya,üzmemeye, incitmemeye o denli özen gösteriyorum. Eğer istemeden de olsa birisini üzmüş olsam, kırsam o gece yatamama ben.. Uykum bana küser o gece.. Bir insanı incittim, üzdüm, kırdım diye.. Kalbi tamir etmeden rahatlık alır başını gider benden.. Rahatsızlık gelir oturur baş köşeye.. Hiç anlaşamayız oysa.
Bir de sevdiğim, değer verdiğim insanlar tarafından aynı duruma maruz kalmak var. Çok rahat kalbimi kırabiliyorlar. Hiç, hiç umurlarında bile olmayanlar dahi oluyor. Dile getiriyorsun bunu; ‘ üzüyorsun, kırıyorsun, incitiyorsun..vs’ gibi cümlelerle.. Sonuç şaşırtıcı olabiliyor; ‘ Amaaan.. Bana ne.. Ee ne yapayım, alınırsan alın.. vs ‘  Bu kadar basit. Evet evet, bu kadar basit vazgeçmek onlar için. Silmek bu kadar kolay. Herhangi bir mücadele yok.. Sanırım şu söze takılıp kalmış olabilirler; ‘ Gidene dur deme, giderse bırak gitsin..Gidene dur demek acizlere yakışır..’ vs.. Halbuki bu söz, elinden geleni yaptıktan sonra, kaybetmemek adına mücadele ettikten sonra bu mücadele işe yaramıyorsa bu söze bağlı kalmak gerekiyor diye düşünüyorum. Oysa bir özür dileme büyüklüğü, nezaketi göstermeye bile yeltenmiyorlar.. Olsun!

* * *

Öncelikler.. İlişki türü ne olursa olsun, bütün ilişkilerin referans noktası bana göre öncelikler.. Hepimiz hayatımızı ve hayatımızdaki herşeyi gerek kişi gerek obje gerek maddi gerek manevi olsun, herşeyi bir önem ve öncelik sırasına göre düzenlemiyor muyuz? Tabi ki de Evet! O halde en büyük, en güzel referans noktası bu öncelikler ilişki türlerinde.. Siz, karşınızdaki kişinin ne kadar önceliği durumundasınız? Bu sorunun cevabına göre, değerinizi ve sevginizi çok rahat tartabilirsiniz.. Ben sevdiğim ve değer verdiğim insanlar için, birşeylerden vazgeçip, birşeylere rağmen bu insanları tercih ediyorsam, vakit ayırmaya çalışıyorsam bu; onlara verdiğim öncelikten kaynaklanıyor. Oysa onlar önceliklerini çok daha farklı şeylerle doldurmuşlar..

* * *
Zaman zaman yalnız olduğumu düşünür, bu durumdan şikayet ederdim.. Neden sonra düşündüm ki, aslında bu durumun sebebi çok farklıymış. Şöyle ki;
Şu hayatta kaliteli insan/lar pek az.. O kadar az ki, bu az olmalarından dolayı bu kaliteli insanlara çok az denk geliyor, çok az vakit geçiriyoruz dolayısıyla.. Bu kaliteli insanlarla iken hiç bir sıkıntı yok, olumsuzluk yok, tereddüt yok, şüphe yok. Sevgi var, aşk var, meşk var. Sevgi sarhoşluğu var özetle.. Bu kaliteli insanlarla iken, insan kendisini yalnız hissetmiyor. Ama bu kaliteli insanların dışındakiler, onlar kadar kaliteli olamadıklarından dolayı, onların yerini dolduramadıkları için, kendimi yalnız hissettiğimi anladım. Bu farkındalıktan sonra, şimdi çok daha iyi ve rahatım..
Yalnız olmadığımı biliyorum!
….